Reflectie is meer dan alleen een spiegelbeeld. Het is een moment van bewustzijn, een innerlijke dialoog waarin je jezelf en de wereld om je heen beter leert kennen. Voor mij is reflectie verweven met zowel mijn kunst als mijn ervaring in de natuur.
In de natuur vind ik rust en ruimte om stil te staan. Het water dat het landschap spiegelt, de ochtenddauw op bladeren, het zachte licht dat schaduwen werpt — het nodigt me uit om te vertragen en te observeren. Deze momenten helpen me om mijn gedachten te ordenen en inspiratie op te doen. Het is alsof de natuur mij een zachte spiegel voorhoudt, waarin ik niet alleen de omgeving zie, maar ook mijn eigen innerlijke landschap.
Tijdens het scheppen van mijn kunstwerken treedt reflectie op meerdere lagen op: het visuele, het emotionele en het creatieve. Soms spiegel ik mijn gevoelens in kleuren en vormen, soms daagt het werk me uit om dieper te kijken naar mezelf. Kunst wordt zo een proces van zelfontdekking, waarbij elke penseelstreek een stukje van mijn ziel blootlegt.
Natuur en kunst vormen een dynamisch samenspel: wat ik zie en voel in de natuur, vertaal ik in mijn werk, en wat ik in mijn kunst ervaar, neem ik mee terug naar mijn wandelingen en observaties. Reflectie is zo een voortdurende cyclus van kijken, voelen en creëren — een dans tussen buiten en binnen, tussen wereld en zelf.
Door reflectie geef ik mezelf ruimte om te groeien, zowel als kunstenaar als mens. Het is een uitnodiging aan jou, mijn lezer, om ook stil te staan en te ontdekken wat reflectie voor jou betekent in de natuur, in kunst of in het leven. 