Hij was een boer
En hield van zijn land en zijn vee
Hij was een vader
En deelde zijn liefde en kennis
En thuis droeg hij zijn kiel
Zijn kiel hangt nu in mijn atelier
Een ode aan hem
En alles wat leeft.
versie 1. versie 2 op geschept papier van katoen
Ook mijn broers hebben een kiel van mijn vader, die we koesteren en samen met de herinneringen bewaren.
Mijn broer Martin Zwanenburg verwoordde zijn gevoelens over de kiel in onderstaand gedicht:
Manchester broek, klompen en een kiel
Dat was de werkkleding waar mijn vader voor viel.
Die hadden voldoende zakken om van alles in te pakken.
En heel zijn werkzame leven is dat zo gebleven .
En wat een geluk, we hebben nog steeds zo’n kledingstuk.
De kiel ging niet verloren, daaruit is dit stil leven geboren.
Martin