Hij was een boer

En hield van zijn land en zijn vee

Hij was een vader

En deelde zijn liefde en kennis

En thuis droeg hij zijn kiel

Zijn kiel hangt nu in mijn atelier

Een ode aan hem

En alles wat leeft.

versie 1.                             versie 2 op geschept papier van katoen

Ook mijn broers hebben een kiel van mijn vader, die we koesteren en samen met de herinneringen bewaren.

Mijn broer Martin Zwanenburg verwoordde zijn gevoelens over de kiel in onderstaand gedicht:

Manchester broek, klompen en een kiel

Dat was de werkkleding waar mijn vader voor viel.

Die hadden voldoende zakken om van alles in te pakken.

En heel zijn werkzame leven is dat zo gebleven .

En wat een geluk, we hebben nog steeds zo’n kledingstuk.

De kiel ging niet verloren, daaruit is dit stil leven geboren.

Martin